new y(L)ear MMXI*

"Στο νεκροκρέβατό μου ξάπλωσα
κοιτώντας πρόβα να γίνεται
στο μανδύα της επόμενης στέψης..."

Περίεργος ο λαός μου
-αγαπά το βασιληά του όποιος και να 'ναι-
Δεν μπορεί χωρίς το βασιληά του τόσο,
που για να είναι σίγουρος πως τον έχει,
ετοιμάζει τον επόμενο πριν αρχίσει να θρηνεί
για εκείνον που θα χάσει.

*εν αναμονή ενός χειμωνιάτικου παραμυθιού

L

Υπάρχει μια διάκριση μεταξύ γεγονότος και αλήθειας.
Η αλήθεια εμπεριέχει ένα στοιχείο αποκάλυψης. Αν είναι
κατι αληθινό, κάνει κάτι περισσότερο
από το να μας δίνει απλώς την εντύπωση ότι
"έτσι είναι"
Lucian Freud

23

Σχεδόν μια ώρα για καθε μέρα που είχα να σε δω
Δεν ξέρω ποιές πέρασαν πιο γρήγορα.
Ξέρω πως το πρωί που ξύπνησα μύριζα αλλιώς
και πως αν και έλειπαν
επάνω μου ήταν τα σημάδια που δεν σε άφησα να κάνεις.
απλά τώρα τα βλέπω μόνο εγώ κ' ίσως να φτάνει.
...
Μυρίζω εσύ μου είχες πει
εμένα μύρισε τώρα και να δεις πως "αγριεύουν οι άνθρωποι" γύρω μου.

Με προφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου ακούπισε τη θάλασσα που στάζω.
και μάθε με περπατώ πάνω στη γη σωστά
Ν. Καββαδίας

σημάδια

Σημάδια
κηλίδες μελανές
διάσπαρτες σε σώματα που μπλέκονται τις νύχτες
βήματα σε χάρτη που οδηγούν σε θησαυρό.
σημάδια
νησιά μαβί
σε πέλαγο σπαρμένα από δυο στόματα
κι ιδρώτα γύρω για θαλασσινό νερό.
σημάδια
μνήμης κλειδιά
να κοιτούν τα ξένα μάτια να ζηλεύουν
τόνοι, κόμματα, τελείες
για αυτά που ακόμα δεν έχουν συμβεί.

έκπληξη, νύχτα

Κι όμως...
κατάφερε να χωρέσει
το χρώμα τ' ουρανού
σε πλαίσιο
με τρόπο "εξαίσιο κι ηδονικό"
...
που χρεία είχα να ξυπνώ
να είμαι σίγουρος
πως δίπλα κοιμάται.
.

επιστροφή...

Άρχισαν ξανά να μυρίζουν οι νεραντζιές στους δρόμους
ξανά σ' αυτές τις τις μυρωδιές
και τις σκιές της νύχτας θέλω να χάνομαι
κι όχι κρυμμένος στις γωνιές
μα στη μέση τους (κοιτάξτε με)

Μάρτης κι όμως...
τα χρώματα που επάνω σου έχεις
Μαγιού ξημέρωμα

Δεκέμβρη γέννα...
τόξευσες

(δεν θέλω να το τελειώσω αν και το λόγια μέσα μου είναι...
στον καιρό. )