Στις ώρες της νύχτας που ο Βοράς
μου έκλεψε χωρίς ξανά μου να μπορώ
στη λησμονιά να πέσω.
Και τί να πω που η γραφίδα μου
πιο αργά από τη σκέψη πάει κι αυτή
με τη σειρά της πιο αργά απ' τη θέληση
και φράγμα όλων η σιωπή και πιθανά ο φόβος
Κι η γλώσσα μου είναι ντροπαλή
το σώμα μου κι ακόμα
μόνο ο νους μου που πετά
σε σένα πάει δίπλα.
που δεν τον βλέπεις, δεν ακούς
δε σ'ενοχλεί καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου