2.28.2007
Βανούλα
Σαν μια μικρή ευχαριστία
για κείνα όλα που με
μενα εμοιράστηκες
χρόνια εφτά χωρίς κανεις
να μη ζητά πιο έξω κάτι
να εβγεί από σένα
και με το στόμα μου κλειστό
για σε ό,τι κι αν είπες
φίλη εσύ μοναδική
καιρός θεά να γινεις
με τη μορφή μαγδαλινής
αμαρτωλή κι αγία
όλα μαζί, πάντα μαζί
μόνη εσύ που ξέρεις
α που δεν μπόρεσα να πω
κι εσύ γλυκιά και σιωπηλή...
ευχαριστώ και πάλι
2.09.2007
μπορεί...
Για να δούμε τι θα γενεί
πως η ροή θα πάει...
Παίξε με σιωπή κι άκου
Μπορεί στο τέλος, αν και αργά,
κάτι καλό να βγεί.
υπερ-βολική αισιοδοξία? μπορεί...
πως η ροή θα πάει...
Παίξε με σιωπή κι άκου
Μπορεί στο τέλος, αν και αργά,
κάτι καλό να βγεί.
υπερ-βολική αισιοδοξία? μπορεί...
MMVII feb V
Αναφορές σε χρόνια και σφαγές
που έτσι νόμισα πως θα σκότωνα
μα, πολλοί σα να'ταν οι φονιάδες
Εκτός και αν... ανάγνωση λάθος κάμω
χαρα και λύπη όλα μαζί.
Το ένα δίπλά στ'άλλο.
Δε διαφέρει τελικά στους χτύπους της
ο πόνος απ' την ευτυχία.
Το πως μ'αυτήν παίζεις και σε παίζουν
είναι θαρρώ πως κάμει
την αλλαγή πως δείχνει.-
που έτσι νόμισα πως θα σκότωνα
μα, πολλοί σα να'ταν οι φονιάδες
Εκτός και αν... ανάγνωση λάθος κάμω
χαρα και λύπη όλα μαζί.
Το ένα δίπλά στ'άλλο.
Δε διαφέρει τελικά στους χτύπους της
ο πόνος απ' την ευτυχία.
Το πως μ'αυτήν παίζεις και σε παίζουν
είναι θαρρώ πως κάμει
την αλλαγή πως δείχνει.-
santus Sebastianus
Μπροστά από το μέρος που
ο καπνός σε σκότωνε
και ζέστη πιο πολύ
από αυτή έχεις δίνει,
Σε στύλο λίθινο σαν να
δεμένο σ'έχουν, μόνος
στήθηκες προσμένοντας
το θάνατο που πάει χρόνια
τέσσερα πιο πίσω από μένα,
Στα ίδια ήταν κι ο φονιάς
κι η λεγεώνα πίσω του με
σαϊτιές που ζήτησες σε
βάλλει.
Με τη χαριστική αυτή
τα χρόνια αυτά τα τέσσερα σκοτώνω.
ο καπνός σε σκότωνε
και ζέστη πιο πολύ
από αυτή έχεις δίνει,
Σε στύλο λίθινο σαν να
δεμένο σ'έχουν, μόνος
στήθηκες προσμένοντας
το θάνατο που πάει χρόνια
τέσσερα πιο πίσω από μένα,
Στα ίδια ήταν κι ο φονιάς
κι η λεγεώνα πίσω του με
σαϊτιές που ζήτησες σε
βάλλει.
Με τη χαριστική αυτή
τα χρόνια αυτά τα τέσσερα σκοτώνω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)