Μου λείπει η θάλασσα,
το καλοκαίρι το περσινό
το άρωμα του γιασεμιού
απ' το νησί μου.
Μια μαρινιέρα αγόρασα
να μου το θυμίζει.
( Πως όμως να τα φορέσω
τα ρούχα αυτά χωρίς λόγο
ότι κι αν αυτό σημαίνει.
Μάρτης ακόμα, κρύο)
Πολλά μου έδωσες τόπε μακρινέ
και τώρα τρως, μπουκιά-μπουκιά
τις σάρκες που σε σένα απόχτησα
και την ψυχή,
που όμορφη τη βρήκες
τη λέρωσες στους πόθους
και τις ενοχές,
κλειστούς χώρους δεν αντέχω πια.
Στο φως και στον αέρα
τελικά
πιο όμορφα φαντάζουν
τα σημάδια που άφησε
και οι πληγές σου,
απ' το αλάτι της θάλασσάς μου
- όσο γλυκά κι αν τσούζουν -
θα γειάνουν
MMVII martii VII
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου