Απόλαυση η ενδιάμεση στιγμή
από το τέλος στην αρχή καθώς βαδίζω
ίσως στιγμη μοναδική
που το μερό της γυάλας μου κουνιέται.
Σαν στάλες τρεις να έχουν γίνει
-θλίψη, καημός και έμπνευση-
σε λίμνη ατάραχη να πέφτουν.
Αιώνες πριν στην Πόλη
-και σε καστρομονάστηρα παλιά-
χαρμολύπη -τι όνομα!- το βάφτισαν
και κάτι ξέραν
Είναι στιγμές που μου θυμίζουν οτι ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου